هر نفسی که فرو می بریم مرگی را که مدام به ما دست اندازی می کند، پس می زند.... در نهایت این مرگ است که باید پیروز شود، زیرا از هنگام تولد بخشی از سرنوشت ما شده و فقط مدت کوتاهی پیش از بلعیدن طعمه اش، با آن بازی می کند. با این همه ما تا آن جا که ممکن است، با علاقه فراوان و دلواپسی زیاد، به زندگی ادامه می دهیم، همان جور تا آن جا که ممکن است، طولانی تر در یک حباب صابون می دمیم تا بزرگتر شود؛ گرچه با قطعیتی تمام می دانیم که خواهد ترکید.
کتاب درمان شوپنهاور - صفحه 15 - اثر اروین . د. یالوم
از امروز خواندن کتاب را شروع کردم.
سلام کتاب جالبی هست، الان کتاب مسئله اسپینوزا. را شروع کردم
آره کتاب جالبیه. موفق باشید.
یه جوری بود این جمله ها !مث دیدن نیمه خالی .
خوشم نیومد چرا ؟؟؟
به نظر من برای این که بتونیم از زندگی خوب لذت ببریم؛ باید مرگ را بفهمیم و بپذیریم.
خیلی از رفتارها و باورهای نادرست خیلی از افراد ناشی از نپذیرفتن و فرار از مرگ هست.
من پیروزی مرگ را جزء نیمه خالی لیوان نمی بینم، بخشی از خود لیوانه. اگر لیوان شامل تمام بخش های غیر اختیاری زندگی باشه، شامل مرگ هم هست. این که توی این لیوان چه قدر آب (زندگی) بریزیم دیگه بستگی به خودمون داره.
سلام
بعدش کتاب مسئله اسپینوزا را بخونید. من بیشتر از همه کتاب هاش از خوندن اون لذت بردم
سلام حتما
امروز توی پرواز حدود 70 صفحه از کتاب را خواندم؛ عالی بود.
من هیچوقت نمیذارم فکر مرگ اونقدر مشغولم کنه که دچار اضطرابم کنه. زندگیه دیگه باید تا اونجایی میشه ازش لذت برد
کاملن موافقم.